Youri heeft een nieuw stokpaardje gevonden, het vertrouwensbeginsel.
Hoe we deze opmerking van Youri moeten interpreteren, is niet geheel duidelijk. Hoe hem dit gaat helpen, al helemaal niet. Maar zijn conclusie is in ieder geval: het is niet rechtsgeldig.
Context
Youri is al een aantal jaren bezig om aan te tonen dat bepaalde documenten niet rechtsgeldig zijn om aan (financiële) verplichtingen te ontkomen. En hij is daarin altijd overtuigt van zijn eigen gelijk. Zoals het in Youri’s hoofd zit, zo is de waarheid. Helaas gaat hij steeds de mist in als gevolg van gebrek aan kennis en het onvermogen de materie te begrijpen.
Ook begrijpt Youri niet goed in welke context de dingen gezien moeten worden.
Om een voorbeeld te noemen. Een functionaris bij een rechtbank is iets anders als een functionaris bij de inschrijving in het handelsregister. Niet voor Youri. Een rechter is een functionaris bij een rechtbank, dus moet de rechter, als zijnde functionaris, ook ingeschreven staan in het handelsregister bij de rechtbank waar hij of zij werkzaam is.
Vervolgens gaat Youri controleren of de rechter ingeschreven staat, is dat niet het geval, dan is de rechter niet bevoegd en zijn vonnis ongeldig.
Maar even terug naar het vertrouwensbeginsel.
Youri is deze week bij de rechtbank Utrecht langs gegaan. Naar eigen zeggen omdat hij aangifte gedaan heeft bij de politie Sittard en die hem, met de aangifte, naar de rechtbank Utrecht gestuurd hebben om de aangifte daar af te geven.
Dit is al een opmerkelijk verhaal op zich. Allereerst, waarvan heeft Youri aangifte gedaan? Dat een gerechtsdeurwaarder of een rechter niet ingeschreven staat in een register waar deze, volgens Youri, ingeschreven moet staan, is geen zaak voor de politie.
Je kunt bij de politie alleen een aangifte doen van een misdrijf. Een misdrijf dat valt onder het strafrecht.
Wat veel waarschijnlijker is, is dat Youri aangifte heeft willen doen, zijn verhaal verteld heeft, en te horen heeft gekregen dat de politie daarvan geen aangifte op kan nemen. En dat de politie hem geadviseerd heeft een klacht in te dienen bij de rechtbank, zodat die zijn klacht kunnen behandelen en beoordelen.
Apostilleverdrag
Op magische wijze weet Youri zaken aan elkaar te koppelen die niets met elkaar te maken hebben. Zo ook het vertrouwensbeginsel en het apostille verdrag.
Het apostille verdrag regelt alleen dat documenten, voorzien van een apostille, door landen aangesloten bij het apostille verdrag, als echt worden erkend. Als je kijkt naar de opmerkingen van Youri dan lijkt het er op dat hij het apostille verdrag ziet als een soort register, waar instanties en personen zich geregistreerd moeten hebben, zodat documenten afkomstig en ondertekend door geregistreerden voorzien kunnen worden van een apostille.
Maar zo werkt het niet. De eisen die gesteld worden aan een document om te voorzien van een apostille zijn vrij simpel. Het moet een origineel document zijn, geen kopie, en de naam en handtekening moeten te verifieren zijn op echtheid.
Gaat het om een document van een rechtbank dat voorzien moet worden van een apostille, dan is dat vrij eenvoudig. Zeker als het een document betreft van de rechtbank waar men de apostille wil laten plaatsen. Die hebben naam en handtekening van de betreffende personen. Gaat het om een document van een andere rechtbank, dan kunnen ze een kopie opvragen bij de betreffende rechtbank en de handtekening vergelijken.
Betreft het een document van een deurwaarder, dan is de kans aanwezig dat ook die handtekening in een database staat van de rechtbank. Is dat niet het geval, dan zal deze opgevraagd moeten worden bij de KBvG, die beheren het gerechtsdeurwaardersregister waarin alle handtekeningen van alle deurwaarders opgenomen zijn.
Omdat Youri dit niet begrijpt en overal zijn eigen draai aan geeft, verbind hij hier de conclusie aan dat niet voldaan wordt aan het vertrouwensbeginsel. En dat zijn papieren niet rechtsgeldig zijn, en hij niets hoeft te betalen.
Tot voor kort kregen rechtbanken nauwelijks verzoeken om documenten van gerechtsdeurwaarders te legaliseren. Sinds Youri deze methode gebruikt om aan te tonen dat zijn documenten niet rechtsgeldig zijn, en zijn volgelingen oproept hetzelfde te doen, worden de rechtbanken overstelpt met dergelijke verzoeken. In het verleden werd dan aan de gerechtsdeurwaarder gevraagd om even langs te komen op de rechtbank om de handtekening te controleren.
Wanneer iemand een document van een gerechtsdeurwaarder wil laten legaliseren, dan zal deze aan moeten geven voor welk land en met welke reden. Is er geen legitieme reden, dan wordt het document niet gelegaliseerd.
Inmiddels zijn de rechtbanken gestart met het aanleggen van een eigen database waarin de handtekening en paraaf ven de gerechtsdeurwaarder opgeslagen wordt. De Gerechtsdeurwaarders wordt verzocht om na hun beëdiging deze te deponeren. Het is niet verplicht en het is ook uitsluitend voor intern gebruik.